Ahhhhh…wat heerlijk om ’s ochtends wakker te worden en te denken: “Vandaag lekker even niks!” Misschien klinkt het heel debiel, maar ik kan er bijna om huilen. Van blijdschap dan hè? Ik ben compleet overrompeld door het gevoel van genot om een hele dag een beetje te kunnen lanterfanten. Ik heb het de afgelopen dagen best druk gehad, er komen nog wat drukke dagen aan en de ‘vakantie stress’ is ook nog niet helemaal weg…en dan is er zo’n dag waarop je even ‘niks’ hebt. Hallo!!! ‘Niks’ was eng!! ‘Niks’ was iets waar ik niks mee kon. En nu zie ik het niet als…niks. Nu zie ik het als even bijtanken. Even kunnen aanmodderen en doen waar ik zin in heb.
Uitslapen bijvoorbeeld. Een beetje dan, want de behoefte om tot 10 uur in bed te liggen is er gewoon niet. Maar dat er een daadwerkelijke behoefte is om te blijven liggen, en nog even te blijven liggen en dan te eten, of te douchen, of te typen of..net wat op dat moment het beste voelt, is onbeschrijflijk lekker! Natuurlijk ga ik vandaag dingen doen en natuurlijk moet ik vandaag dingen, maar het is een heel ander soort moeten. Het is meer een kwestie van ik wil graag een paar dingen doen, maar in welke volgorde en op welk tijdstip doet er niet zoveel toe. Het is een openbaring om moe te zijn van inspanning van afgelopen dagen, die niks te maken hebben met sporten en waarvan het helemaal ok is er even van bij te komen. Ik deed niet aan bijkomen, ik deed niet aan niet sporten, ik deed niet aan even ‘niksen’ en ik deed al helemaal niet aan toegeven. Ik ga volgende week op vakantie en ik heb vakantie verdiend! Zo! Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen 76 dagen aan 1 stuk doorgeknald ben en ik kijk uit naar twee weken niet knallen. Ik heb het gezegd. IK BEN TOE AAN VAKANTIE!!!!!
Dat is denk ik ook de reden waarom ik me iets minder zorgen maak over mijn tripje. Iets minder bang ben voor de uitdaging die het gaat zijn. Ik durf te voelen dat ik het nodig heb. Even luxe en verwennerij. Even kunnen ontsnappen. Niet aan mezelf, maar aan de dingen van alledag. Niet aan het eten, maar aan het boodschappen doen. Even kunnen zeggen: Fuck You wereld! Deze 14 dagen zijn helemaal van mij, mij MIJ!!
Natuurlijk zit er nog onzekerheid over hoe ik om zal gaan met al dat genieten. Maar ik kan je vertellen, alleen al het feit dat ik durf toe te geven dat ik het verdien, het feit dat het gevoel van ‘niet mogen’ een beetje plaats heeft gemaakt voor…iets anders…iets waar ik nog niet zo bekend mee ben dat ik het een naam kan geven…daar word ik blij van, en hoopvol en zelfs een beetje trots!
Knoop die maar in je oren!
En nu naar de orde van de (saaie…jippie!) dag.
Pestweer? Check! Maar dat mag vandaag de pret niet drukken. Ik moet nou eenmaal de deur uit. Niet omdat het moet van mezelf, maar omdat mijn huis, de HEMA en Ixta nou eenmaal niet hier naartoe komen.
Pruil…
Vraagstuk nummer 1: Ik heb een super mooie, sjieke jurk gekocht voor eventueel super mooie, sjieke gelegenheden in LA. Die jurk zit als gegoten! Echt het is een plaatje! En ik haal er heel erg veel genoegen uit dat ik die voor een tientje bij Het Goed heb weten te bemachtigen. Maar het probleem is natuurlijk…hoe ga ik die ongeschonden van hier naar LA krijgen? Ik ben niet zo’n type dat helemaal overweg kan met van die jurk-zakken, of suit-bags waar je van die zakenmensen mee ziet lopen. Ik bedoel..ik zou niet eens weten waar je ze moest halen, hoe je ze in moet checken..of vast moet houden!! Ik zeg: In drieën vouwen, in een plastic zak en bovenop in het koffer? Strijken kan ik ook al niet. Ook al hebben ze vast zo’n hotel strijkding waar ik zit.
Marlieke…jurk???
Weetje…ik laat deze nog even bij m’n ouders hangen. Ik weet zeker dat mijn moeder dinsdag om half 4 ’s nachts wel weet hoe dat ding het beste last-minute in te pakken.
Dan ga ik er nu vandoor! Nog even wat spullen in m’n koffer gooien (Nog meer?!), opzoek naar kofferlabels en een oogpotlood, even aan het werk en dan een middagje koffiedrinken denk ik.
Scheitweer!
Ik had gehoopt dat het in de tussentijd in elk geval droog was geworden. Op zon had ik vandaag sowieso al niet gerekend, maar helaas! Als een verzopen katje bij mijn huis aangekomen. Mag nog steeds de pret niet drukken. Volgende week wordt alles anders..haha. Ik bedacht me ineens dat ik altijd een speciale ‘Amerika portemonnee’ had. Zo eentje waar ik dan alle pasjes en dollars in had zitten die ik nodig had, zodat ik mijn Nederlandse meuk in het hotel kon laten liggen. Even checken of daar misschien nog wat centjes in zaten. Helaas geen centjes, maar wel wat visitekaartjes en klantenkaarten. Wie weet waar dat nog handig voor is. Ik zou maar eens Amy The Stylist nodig moeten hebben! Dan heb ik in elk geval haar contactinfo (van 8 jaar geleden). En kijk eens wat ik ook vond!!
Daar zit ik…ongeveer
LA!!
Als je een straat zoekt heb je er geen reet aan, maar als je je wilt oriënteren is het rete handig! Hoppa! Ook in het koffer, want daar kan nog meeeeer bij!
En dan nu even aan het werk. Met een kopje verse muntthee, want ik hoor net dat er ergens in Nijmegen een leiding is gesprongen, dus LUX heeft alleen bruin water. En een kopje koffie zonder glaasje water is geen kopje koffie.
vier-persoons tafel, 1 Marlieke
Na een eeuwigheid geruzie met het op de computer zetten van mijn interview bij Radio Gelderland (ik zal eens kijken of ik het fragmentje op deze site kan zetten…voor de liefhebber) en geconcludeerd te hebben dat het bij LUX geen koffie meer ging worden, ben ik maar naar Ixta gegaan. Daar hebben ze tenminste wel koffie. Had toch geen zin meer om te werken.
Blegh!
En ook deze poging liep uit op een gevalletje ‘verzopen katje’. En dat van 2 minuten fietsen! Gelukkig was het binnen warm, was er koffie en was het er gezellig. En…Caron weer eens gezien! Dat was lang geleden! Wat leuk! Gezellig zitten keuvelen over kapsels, P!nk en tripjes naar LA. Want daar hebben Caron en ik toch eng veel overeenkomsten 🙂 Oh ja, en even de tijd gehad om m’n nagels te lakken die op dit moment alweer onder de deuken en krassen zitten. Ik moet ook niet proberen m’n nagels rood te lakken. Blanke lak werkt het best voor mij. Daar kan zo min mogelijk mis mee gaan.
So far, so good…
Na een ontspannend middagje op naar huis om te koken. Alvast wat dingen maken voor morgen, want dan ben ik de hele dag bij Ixta voor mijn vuurdoop in de inloop (leuk!). En tsja…dan moet je soms je perfecte koksmaskertje even afzetten en besluiten dat vrijdag-kliekjesdag ook best goed klinkt. Dus vanavond voor mij…kliekjes! Ik weet dat het eruitziet als kattenvoer en ik weet zeker dat mijn katten er ook zeer gelukkig van zouden worden, maar het is…kabeljauw stoofpotje achtig…iets…dus.
Vis…overduidelijk!
Dan moet ik vanavond toch echt nog even aan het werk. De deadline voor mijn input voor de ‘Antenne’ komt angstvallig dichterbij. Of eigenlijk komt mijn vertrek naar LA heel dichtbij! En dan is het afgelopen met werken en moet alles dus voor die tijd af en klaar zijn. Eens kijken of ik vanavond nog koffie kan krijgen bij LUX.
Klinkt als….koffie!
Gelukt! Na een sprint richting LUX in verband met ontzettende buikpijn (fuck you kliekjesdag!!), zit ik nu naar een half lege pagina te staren. Ik wil dat artikel vandaag af krijgen, want dan heb ik tenminste een beetje rust in m’n kont, maar de inspiratie wil niet komen. Als ik nu niet heel snel wat ingeving van boven (of beneden, links of rechts) krijg, dan wordt het echt zo’n verhaal van 15 jaar ellende en toen gebeurde dit en toen dit en toen dat en toen leefde ik nog lang en gelukkig. Dus, even terug naar een paar maanden geleden. Even dat gevoel oproepen, dan komen we straks vanzelf bij het ‘lang en gelukkig’. Writers Block..en ik ben niet eens schrijver!
Pffff….
Alvast welterusten voor straks, en mocht je morgen in de buurt van Nijmegen zijn, of in Nijmegen zijn en me gezelschap willen houden…ik ben bij Ixta. Sanne ook. En Erik ook. En Harold. En…nou jij misschien…dus!